در سال ۱۴۰۴، پرکاربردترین افزودنی‌های صنعت پلاستیک در ایران شامل پایدارکننده‌های حرارتی (برای جلوگیری از تجزیه در دماهای بالا)، نرم‌کننده‌ها (برای افزایش انعطاف‌پذیری، به‌ویژه در PVC)، آنتی‌اکسیدان‌ها (جهت افزایش مقاومت در برابر اکسیداسیون و افزایش عمر محصول)، ضد UV (برای محافظت در برابر تابش فرابنفش و رنگ‌پریدگی)، و پرکننده‌های معدنی مانند کربنات کلسیم (برای کاهش هزینه و بهبود خواص مکانیکی) بودند. همچنین، استفاده از مستربچ‌های رنگی و افزودنی‌های آنتی‌باکتریال به دلیل افزایش تقاضا در صنایع بسته‌بندی و پزشکی رشد چشمگیری داشت.

مستربچ‌ها به‌طور کلی ترکیبات غلیظ‌ شده‌ای از مواد شیمیایی و پلیمری هستند که برای بهبود یا تغییر ویژگی‌های پلاستیک‌ها استفاده می‌شوند و در سه گروه اصلی جای می‌گیرند: مستربچ‌های رنگی حاوی پیگمنت یا رنگ‌دانه هستند و وظیفه رنگ‌دهی یکنواخت به پلاستیک‌ها را بر عهده دارند؛ مستربچ‌های افزودنی شامل موادی مثل آنتی‌اکسیدانت‌ها، مقاوم‌کننده‌های UV، آنتی‌بلاک، آنتی‌استاتیک و غیره هستند که خواص فیزیکی، شیمیایی یا عملکردی پلیمر را بهبود می‌دهند؛ و مستربچ‌های پایه (Carrier) که نوعی رزین پلیمری سازگار با پلیمر مصرفی محسوب می‌شوند و نقش حامل رنگ‌دانه یا افزودنی را دارند تا اختلاط و پخش بهتر این مواد در پلیمر اصلی را تضمین کنند.

برای کاهش هزینه تولید ظروف بادی، یکی از مهم‌ترین اقدام‌ها بهینه‌سازی فرآیندهای تولید است. با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته و اتوماسیون در خطوط تولید، می‌توان به کاهش زمان و منابع مصرفی دست یافت. تنظیم دقیق ماشین‌آلات، استفاده از نرم‌افزارهای مدیریت تولید و نظارت بر فرآیندها به روش‌های بهینه‌سازی کمک می‌کند و از بروز نیاز به تعمیرات غیرضروری جلوگیری می‌نماید.

مستربچ های پرکننده (Filler Masterbatches) دسته ای از افزودنی های پلیمری هستند که برای بهبود ویژگی های مختلف و همچنین کاهش هزینه تمام شده محصول نهایی در صنایع پلاستیک مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع مستربچ معمولاً از ترکیب یک رزین پایه پلیمری (مانند پلی اتیلن یا پلی پروپیلن) با ذرات پرکننده ای نظیر کربنات کلسیم، تالک، باریت، خاک رس یا دیگر مواد معدنی تشکیل می شود. نقش اصلی آن ها جایگزینی بخشی از پلیمر اصلی با موادی کم هزینه تر است، بدون اینکه تأثیر منفی قابل توجهی بر کیفیت محصول نهایی گذاشته شود.

مستربچ پرکننده در بسیاری از محصولات پلیمری همچون فیلم های پلی اتیلنی، کیسه های خرید، قطعات تزریقی، محصولات بادی، لوله ها، اتصالات، ظروف پلاستیکی، صنایع خودروسازی، کابل و سیم، لوازم خانگی، قطعات ساختمانی، بسته بندی مواد غذایی و حتی اسباب بازی ها مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از این مستربچ ها باعث بهبود برخی از ویژگی های مکانیکی مانند سختی، صلبیت، مقاومت در برابر حرارت، کاهش انقباض، بهبود فرایند پذیری، افزایش مات بودن و حتی بهبود چسبندگی رنگ و چاپ می شود.